Weer sporten
Het valt niet mee de draad weer op te pakken. Alles wat je weer voor het eerst doet na Anouk d'r overlijden, is moeilijk. Gisteren weer voor het eerst gaan sporten. Ook daar zag ik als een berg tegenop. De reacties van mensen die het nog niet weten. Gelukkig ging Marielle mee en voelde ik me niet alleen. De jongen achter de balie, zag dat mijn abonnement in verband met zwangerschap was stopgezet. Hij zei heel aardig, gefeliciteerd en wat is het geworden? Dus ik, een meisje, maar ze is overleden. Die jongen wist natuurlijk niet wat hij hoorde en wenste me sterkte. Ook tijdens de les kwam er nog iemand naar me toe om te vragen wat het is geworden. Gelukkig is deze eerste keer weer achter de rug. Hopelijk gaat het volgende week beter als ik weer ga sporten.
1 opmerking:
Ik ga deze week ook weer sporten. Ik heb eindelijk weer wat energie terug, dus ik heb er ook echt zin in. Ik heb zelf nog een heel dikke buik, dus het is ook wel lekker als ik die er weer eens af kan trainen. Hoewel dat natuurlijk niet zo 1-2-3 gaat, en ik wil eigenlijk ook weer zwanger proberen te worden, zodra het mag, dus dan wordt 'ie natuurlijk weer dik... maar ja. Sporten is in elk geval ook een lekkere manier om je hoofd leeg te maken en je te ontspannen. Jij schrijft ook dat je er erg tegenop ziet dat er mensen naar je toe komen die niet weten dat je kindje is overleden. Toch merkte ik pas dat ik zulke confrontaties ook fijn vind... Klinkt vast heel raar, maar ik zal het uitleggen. Door tegen 'vreemden' te vertellen dat je een kindje hebt gekregen maar dat ze is overleden, bestáát ze opeens wel voor die mensen. We kunnen onze meisjes niet laten zien, maar we kunnen dan in elk geval over haar praten. Ik vind, hoe meer mensen van haar bestaan af weten, hoe echter ze wordt. Want ik heb vaak bevestiging nodig, dat ze er écht was, omdat het maar zo kort was. Misschien heb jij daar ook wat aan en kun je die confrontaties op deze manier ook van een positieve kant zien. Ik hoop het! Liefs.
Een reactie posten