4 maanden geleden
Gisteren was het al weer 4 maanden geleden, dat onze mooie Anouk werd geboren. Om 18.16 uur om precies te zijn. Gisteren zaten we te eten en hoorde we ineens het nummer Tears in Heaven van Eric Clapton op de radio. Het nummer wat we draaiden op het afscheid van Anouk. Op dat moment keek ik op de klok en was het 18.16 uur. Dat is toch heel bijzonder!!!
3 opmerkingen:
Ik ben eigenlijk te nuchter om in zulke dingen te geloven, maar ik weet het soms echt niet meer! Dat is toch geen toeval meer?!? Tuurlijk valt zo'n nummer je voortaan altijd op, maar het lijkt wel een of ander teken als het precies op zo'n moment is! Krijg je daar nou een blij gevoel van of niet eigenlijk? Ik heb het zelf heel vaak nu, bij het zien van vlindertjes of lieveheersbeestjes ofzo, dat ik er van moet glimlachen. Op zo'n moment geloof ik gewoon graag dat Lente in de bloemen of in de dieren zit en dat ze me een signaal geeft. Ik hoop stiekem gewoon dat het zo is, dat maakt het allemaal een stuk makkelijker!
Liefs, Barbara
Ik vind dat inderdaad geen toeval meer. Zo bijzonder. Het geeft mij een goed gevoel. Het lijkt wel of ze wil laten weten dat ze er nog een beetje is. Een tijd geleden had ik ook zo'n moment. Ik was enorm aan het huilen en het was heel slecht weer, regen en onweer. Viel het fotolijstje van Anouk ineens om. Alsof ze ook weer wilde zeggen, mama je bent niet alleen.
Wauw Silvia, wat mooi! Voor mij is het helemaal duidelijk dat Anouk je hiermee boodschappen geeft... Dat liedje, dat vallende fotolijstje... En wat je op dat moment invalt dat klopt denk ik ook: mama je bent niet alleen... Dat heeft ze je ingefluisterd.
Een bijzondere meid, dat is ze!!
Liefs Marlou
Een reactie posten