zaterdag 11 augustus 2007

Plekje van Anouk



Gisteren is het grafje van Anouk geplaatst. Het is heel mooi geworden. Op de glasplaat staat het gedichtje dat ook rechtsboven op de site staat.

Gepost door Silvia op 14:38

5 opmerkingen:

Barbara zei

Lieve Silvia,
Mooie zeg! Ga je vaak naar haar grafje toe? Het ziet er in elk geval prachtig verzorgd uit. Wij hebben dat niet, zo'n plekje om heen te gaan, omdat Lente gecremeerd is. Eerst leek mij het ook fijn om zoiets te hebben, maar ik vind het ook wel 'rustig' om het niet te hebben. Ik bedoel daarmee dat ik me nu ook niet rottig kan voelen omdat ik niet vaak genoeg ga. Hoe voel jij dat? En ga je er meestal alleen heen, of gaan jullie met z'n drieen?
Ik ga bij je andere berichtjes ook nog wat schrijven!
Liefs, Barbara

11 augustus 2007 om 23:54
Bep Hartensveld zei

Lieve Silvia,Richard en Daphne,

Wat is het mooi geworden!! Vrijdagmiddag vond ik het al mooi zonder de plantjes, maar nu is het helemaal af.
Fijn om een plekje te hebben, al zit ze in je hart, nu hebben jullie iets moois, waar je net zo veel naar toe kunt gaan, als je zelf wilt.
Ikzelf zie haar vaak, als ik een vlinder zie, dat heb ik met Leo als ik merels zie, nadat er een merel op mijn raam tikte, de eerste verjaardag na zijn overlijden, alsof hij mij kwam feliciteren.
Die Daphne gisteren, met dat inimini ijsje en bedankt voor het spelen, wat is het toch een scheet, waar we gelukkig heel veel van genieten.
Fijne zondag en veel liefs van (Oma) Bep.

12 augustus 2007 om 09:08
Anoniem zei

Lieve Richard en Silvia

Vanavond ben ik naar het plekje van Anouk geweest, wat ziet het er mooi uit zo met die glazen gedenkplaat met gedichtje , bloemetjes en vlinder. Een plekje om zo af en toe even naar toe te gaan. Ik hoop dat het jullie weer een stukje verder op weg helpt in het verwerken.

Liefs Hanny

13 augustus 2007 om 22:19
Unknown zei

Lieve Silvia,

Prachtig jullie monumentje voor Anouk! Heel erg mooi die combinatie van glas, grijze steen en witte kiezels...
Ik ervaar het zelf ook zo dat ik het heel prettig vind dat ik ergens naartoe kan, ook al heb ik dat natuurlijk helemaal niet nodig om aan haar te denken. Ik ga er niet vaak heen, vooral nu niet, nu haar grafje zo'n 200 kilometer ver weg ligt, maar het idee dat ik ernaartoe kan als ik het wil, dat is fijn...

Liefs Marlou

13 augustus 2007 om 22:21
Anoniem zei

Hoi Silvia,
Wat hebben jullie dat mooi en vooral ook snel gedaan! Knap hoor, al dat soort moeilijke keuzes en beslissingen als je nog zoveel verdriet hebt. Net als bij Barbara hebben wij ook geen plekje buiten de deur voor Luce. Ik wilde mezelf het niet nog moeilijker maken door iedere keer weer afscheid te moeten nemen als je bij het graf bent geweest of me onrustig te voelen door niet bij haar te zijn. Jij zal dat vast heel anders ervaren en ik ben net als Barbara benieuwd hoe jij er mee omgaat. Maar dat lees ik vast nog wel in een van de vervolgstukjes.
Groetjes, Colette

14 augustus 2007 om 14:34

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)