http://nl.youtube.com/watch?v=TBn3iIAWW08

Zo mooi, zo mooi - Blof

Alle deuren stonden open
Je kwam er aan
En alles was er klaar voor
En maakte de gebaren die je maakt als iemand welkom is
Zo welkom dat het bijna pijn doet
De pijn van het er bijna zijn

Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten

Waar ter wereld we ook lopen,
Je blijft bestaan
We konden je niet kennen maar we weten wie je bent
En je blijft iemand die welkom was
Zo welkom dat het altijd pijn doet
De pijn van het er bijna zijn

Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten

Mooie grote ogen die de wereld zouden zien
Je hield ze stevig dicht
Misschien is het maar beter zo
Misschien

Je was zo mooi, zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Je was zo mooi

Alle deuren staan nog open
Jij komt er aan

Rick

13 september is je broertje geboren. Wat zijn we blij en verdrietig tegelijk. Jij had hier ook moeten zijn. Als ik Rick vast heb, dan komt de herinnering aan jou weer terug. Zo had het moeten zijn...
Wat lijken jullie veel op elkaar. Echt zusjes en broertje, zo mooi om te zien. Daphne is zo blij met haar broertje, maar laatst zegt ze verdrietig tegen me. "Mama, ik wil dat Anouk terug komt, ik wil een broertje en een zusje". Ook zij mist je en had graag met je gespeeld!

Zwangerschapsverlof

Deze week is m'n verlof ingegaan. Eigenlijk zou ik deze week nog werken, maar helaas doordat ik harde buiken had en pijn, moet ik nu rustig aan doen en ben ik iets eerder gestopt dan gepland.
Ik ben nu 34 weken en 1 dag zwanger. Ik hoop dat de kleine nog even blijft zitten en ik even kan gaan omschakelen naar alles wat komen gaat. Voorzover je daar op kan voorbereiden. Ik zie erg uit naar de komst van de kleine, maar zie ook op tegen de bevalling. Alle emoties die weer gaan komen. Maandag ben ik in het ziekenhuis geweest, omdat ik geregeld harde buiken had. De arts stelde toen voor om mij een nachtje ter observatie te houden. Ik begon meteen te huilen en zag het ook niet zitten om de nacht in het ziekenhuis door te brengen. Gelukkig begreep ze dat heel goed en hebben we afgesproken, dat ik meteen zou komen als het erger werd of ik het niet vertrouwde. De CTG scan van de kleine was helemaal goed en ik had geen ontsluiting, dus mocht ik gelukkig 's middags weer naar huis. 's Avonds nog wel wat harde buiken gehad, maar na een nacht goed geslapen te hebben, was dinsdag de pijn grotendeels weg en de harde buiken ook. Nu maar afwachten wat er komen gaat.

Bedankt allemaal,

Ik wil iedereen bedanken voor alle lieve kaartjes, mailtjes, bloemen en telefoontjes. Het doet ons heel goed, dat er nog zoveel mensen om ons heen aan Anouk denken. Het grafje was ook zo mooi, met alle bloemetjes en cadeautjes. Echt heel lief!!!

Lieve Anouk,

Een droom ben je gebleven
we hadden je alles willen geven
je zoveel willen leren
laten zien, voelen en genieten
je alle liefde willen geven
en ons geluk met je willen delen
een droom ben je gebleven
en als een wondermooie droom
zul je met ons verder leven.

Lieve schat ik mis je zo!

bijna 1 jaar geleden..

Morgen is het al weer een jaar geleden, dat onze mooie dochter werd geboren. Op dit moment voel ik me verward, door alle emoties. Zoveel geluk en verdriet nu naast elkaar. Op de kast ligt het gedachteniskruisje uit de kerk van Anouk en daarnaast staan de kaarten, "Zwanger, gefeliciteerd". Het is lastig om toe te geven aan het verdriet omdat het ongemerkt wordt geblokkeerd door de blijdschap.
Deze dagen beleven we weer extra wat ons vorig jaar is overkomen. We denken terug aan het verschrikkelijke nieuws wat we kregen, maar ook aan de mooie momenten net na haar geboorte toen ons mooie meisje op m'n buik werd gelegd. Wat gaat de tijd toch snel, het voelt nog zo kort geleden. En aan de andere kant is er weer zoveel gebeurd.
Dit jaar gaat ons ook weer heel veel moois brengen en dat maakt het nu wel iets dragelijker.
We hebben weer geluk om naar uit te kijken!

Een broertje of zusje..

Goed nieuws, ik ben weer zwanger. Daphne en Anouk krijgen er een broertje of zusje bij. Allemaal weer heel spannend, maar we kijken er erg naar uit. Ik ben nu 13 weken zwanger en het gaat allemaal goed. We hebben inmiddels 3 echo's gehad. Je merkt wel dat je gevoelens alle kanten op gaan, blij maar ook angstig. De eerste hobbel is genomen, 12 weken zijn voorbij, nu kijken we weer uit naar de 20 weken echo en zo komen we steeds een beetje dichterbij. Daphne vind het helemaal geweldig. Ze verteld aan iedereen, dat mama een baby in haar buik heeft. Dat geeft mij ook weer positieve afleiding. De weken kruipen nu voorbij, ik kan niet wachten totdat ik die kleine in m'n armen kan sluiten.

Geschrokken

Van de week schrok ik van het bericht van een goede vriendin. Ze is 29 weken zwanger en moest opgenomen worden in verband met bloedverlies. Meteen was ik er erg mee bezig. Gelukkig kwam al snel het bericht dat het goed met haar en de kleine ging, maar dat ze wel een paar dagen moest blijven. De hele ziekenhuisopname van mezelf, kwam als een film weer voorbij. Op m'n werk lukte het maandag ook slecht om me te concentreren. Ze vertelde me, dat ze erg voorzichtig waren geworden in het ziekenhuis, dat ze nu wel naar de vaten in de vliezen hadden gekeken en dat ze over een paar weken nog een keer een echo kreeg van Katja de Graaf. Dit is heel goed nieuws. Onze gesprekken in het ziekenhuis en het overlijden van Anouk hebben bereikt dat het beleid is veranderd. Ondanks dat dit super goed nieuws is, heb ik erg gehuild, waarom hebben ze dit bij ons niet zo gedaan? Waarom hebben ze toen niet naar de vaten in m'n vliezen gekeken? Vragen waar je niks meer aan hebt. En die altijd wel zullen blijven, maar gelukkig niet altijd zo aanwezig zijn. Door zo dichtbij alles weer te beleven, komen deze vragen weer naar boven. Dinsdag ben ik bij haar op bezoek geweest in het ziekenhuis. Ik wilde er gewoon naar toe. Ik weet als geen ander wat je doormaakt als je daar ligt. Toch was het natuurlijk moeilijk om daar heen te gaan, maar de drang was te groot, dus ben ik ook geweest. Het voelde goed. Goed voor de verwerking. Het bizarre was wel, dat ze in dezelfde kamer in hetzelfde bed lag als ik toen. Donderdag mocht ze gelukkig weer lekker naar huis. Nu hopen dat het zo goed blijft gaan.

Goed

De laatste 2 maanden gaat het eigenlijk best goed met me. Op m'n werk heb ik m'n draai weer helemaal gevonden. Ik vind het leuk om weer dingen te ondernemen. We hebben vakantie geboekt en gaan lekker in het voorjaar naar de zon. Heb er al helemaal zin in. Ik merk aan mezelf, dat het even lekker voelt om niet verdrietig te zijn. Misschien stop ik het bewust even weg, om weer even op adem te komen, maar dat is dan maar zo. Het voelt goed en daar geniet ik van. Ik denk ook dat het er wel bij hoort. Een fase waarbij je je weer wil richten op de toekomst.
Deze week heb ik bij de psycholoog een therapie gehad, die heet EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing www.emdr.nl ). Het wordt gebruikt bij mensen die een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt. Deze therapie helpt je bij de verwerking en zorgt ervoor dat bepaalde fragmenten minder heftig gaan voelen. Omdat ik me nu wat beter voelde, had ik eerst zoiets van moet ik dat nu wel doen, maar toch ben ik blij dat ik heb doorgezet. Het zal me op termijn toch helpen en dat vind ik het belangrijkste.

De feestdagen,

Zo, die zijn gelukkig weer achter de rug. 1e Kerstdag met familie bij ons thuis. Het was gezellig en het ging goed met me. 2e Kerstdag naar Disney on ice. Dat was genieten!! Dat heerlijk glunderende gezicht van Daphne bij het zien van Mickey Mouse. Ze zwaaide naar hem alsof ze de enige op de tribune was, echt geweldig. Daarna kwam oud en nieuw. We zouden dit met vrienden bij ons thuis vieren, maar ik werd zondag ziek, dus moest iedereen afbellen. Uiteindelijk hebben we het bij vrienden een straat verder gevierd en achteraf was ik blij dat het niet bij ons was, ook al was ik niet ziek geweest. Ik vond oud en nieuw toch moeilijker dan kerst. Iedereen is zo'n avond echt in een feest stemming. Met champagne het nieuwe jaar in en het vele vuurwerk buiten. Wat een contrast met de gevoelens die door me heen gingen. Even niet deelnemen aan de feestvreugde gaat op zo'n moment niet.
Nu weer de normale dagelijkse dingen oppakken. Lekker weer aan het werk..