Lieve Anouk,
Een droom ben je gebleven
we hadden je alles willen geven
je zoveel willen leren
laten zien, voelen en genieten
je alle liefde willen geven
en ons geluk met je willen delen
een droom ben je gebleven
en als een wondermooie droom
zul je met ons verder leven.
Lieve schat ik mis je zo!
5 opmerkingen:
Lieve Anouk,
Ik wil vandaag eigenlijk alleen maar zeggen dat ik je ook mis en dat ik je ook nooit zal vergeten.
liefs Patries, mama van Robine, Faas* en Mats
Lieve Silvia en lieve Richard,
De tranen lopen over m'n wangen. Ik vind het gedichtje dat je hebt geplaatst heel erg mooi. Een jaar geleden. Het klinkt alweer zo lang, terwijl het soms net gisteren lijkt. Ik moet opeens heel hard huilen (lang geleden, best lekker...). Omdat jullie deze bijzondere dag vandaag hebben, voel ik weer extra goed hoe ook ik m'n kindje mis.
Het zonnetje schijnt hier prachtig, de hele dag al. Ik geloof graag dat Anouk zo laat weten dat ze ergens is en ook aan jullie denkt.
Ik hoop dat jullie trots zijn vandaag, op haar, op Daphne en vooral ook op jullie zelf. Zo'n zware tijd en jullie zijn weer in het leven gaan geloven én jullie zijn in elkaar blijven geloven.
een knuffel
Sigrid
Lieve Silvia, Richard en Daphne,
Sil wat een mooi gedichtje heb je weer geschreven, het geeft precies aan hoe het voelt.
De dag zelf en vaak de dag ervoor zijn erg beladen, want de film speelt zich weer helemaal af.
Dat is aan de ene kant ook erg goed, om alles een plaatsje te kunnen geven en het maakt emoties los die er ook uit moeten.
Anouk gaan we nooit vergeten en zij heeft vast een mooi plaatsje bij Opa Leo in de wolken. Ik hoop
dat het afgelopen weekendje jullie goed gedaan heeft in België, veel sterkte en tot woensdag, liefs Oma Bep.
Lieve Silvia,
Woorden schieten te kort. Zo'n mooi gedichtje, zo'n mooi meisje, zo pijnlijk, zoveel tranen en ook zoveel kracht om door te gaan en weer te genieten van nieuwe dingen. En dat alles ook zo herkenbaar voor ons die volgende week net als jullie alweer een jaar geleden met de meest verdrietige gebeurtenis in ons leven werden geconfronteerd. Zo afschuwelijk en tegelijkertijd ook zo onbegrijpelijk en bijzonder dat je blijkbaar in staat bent om zoiets aan te kunnen en een plekje te geven. Ook wij zullen Anouk nooit vergeten.
veel groeten,
Colette en Sylvia
Een reactie posten