Gedicht op de begrafenis
Bij het afscheid hebben we witte balonnen opgelaten en dit gedicht voorgelezen:
Hallo witte ballon!
Wil je wat voor mij doen?
Je moet gaan vliegen, heel erg hoog...
Want er is iemand daarboven
die een kusje wil hebben
Daar... daar vlakbij de regenboog
Een kus en een knuffel, geef er zoveel als je kan
Wij kunnen het van hieruit niet geven
Dus doe jij het alsjeblieft dan....
Zeg ook tegen Anouk dat we haar heel erg missen
Iedere dag en iedere keer
Dat we ook wel eens huilen
Want het doet steeds heel veel zeer
Zeg ballon, vertel gelijk ook dat we Anouk niet zullen vergeten
dat is iets wat je Anouk echt moet laten weten
Tot ziens mooie ballon
Ik wou dat ik zelf naar Anouk toe vliegen kon!
1 opmerking:
Ik schreef net al een stukje. Daarna bekeek ik de foto's van de begrafenis. Wat maakt dat ongelooflijk veel indruk op me. Wat een mooie dag is dat geweest. Die bloemen waren echt héél mooi! Het was prachtig weer, er waren heel veel mensen, al die ballonnen, prachtige roze bloesem aan de bomen, een heel mooi kaartje, alles bij elkaar heel indrukwekkend. Bij het zien van de foto's waarop je moest huilen, had ik het ook even te kwaad. Zelfs vanaf een foto is het verdriet zo herkenbaar. Ik zie zo veel gevoelens van mezelf in jouw blik. Je hele lijf gilt "NEE!", maar je kan niet anders dan mee gaan met hoe de dingen gaan. Wat mooi dat je anderen zo mee laat kijken, dat je je gevoelens deelt, door de foto's te delen.
En wat is Daphne een schatje om te zien!!
Liefs, Barbara
Een reactie posten