Dit bronzen beeldje (parel in Gods hand) kreeg ik vorige week van Ronald en Els. Zo lief als mensen speciaal op zoek zijn gegaan naar een mooi cadeautje. Dat doet me erg goed!! Ook de kaartjes die we nog steeds krijgen, dat is iedere keer weer fijn.
Twee halve dagen gewerkt. Ik had een vreemd en leeg gevoel toen ik naar m'n werk reed. Op m'n werk voelde het wel weer snel vertrouwd, maar ik merk dat ik moeite heb om me te concentreren. Maar ja, iemand die op vakantie is geweest, die heeft dat ook al. M'n collega's zijn gelukkig erg lief voor me, maar het blijft moeilijk. De situatie was zo leuk op m'n werk. We waren alle drie in blijde verwachting. Robbert verwachtte de tweede en Arjen wordt voor het eerst vader. We hadden met z'n allen willen kletsen over gebroken nachten, waar de luiers in de aanbieding zijn enz. Nu proberen we rekening met elkaar te houden. Zij kunnen niet open over hun blijdschap praten en ik probeer hun niet bang te maken met mijn ervaring. Het is jammer dat de situatie zo is, maar het kan even niet anders...
M'n zwangerschapsverlof is bijna afgelopen. 16 weken, wat gaat dat toch weer snel. Ben een paar keer al op m'n werk geweest. Gewoon even een bakkie doen. Ik merkte dat ik de laatste keer weer zin kreeg om aan de slag te gaan, dus dat is een goed teken. Kan de afleiding wel gebruiken. A.s. woensdag ga ik weer beginnen. Eerst met halve dagen, want het zal best een hoop energie kosten, de eerste keren. En zo gaan we stapje voor stapje een beetje verder..
Het is al weer 3,5 maand geleden, dat jij in mijn armen lag. Ik mis je zo erg. Ik probeer me voor te stellen, waar je nu bent. Bij opa Leo is het eerste dat in me opkomt. Dat gevoel is zo sterk, dat moet zo zijn. Hij past wel op je. Volgens Daphne geeft hij jou nu je flesje, want opa Leo is ook in de wolken zegt ze dan. Je zus is natuurlijk wel jaloers op opa, zij had graag dat flesje willen geven. Nu speelt ze dat haar pop Anouk is. Wat zou ze een goede zus geweest zijn voor je.
Daphne is je ook echt nog niet vergeten. Ze noemt bijna dagelijks je naam. Dat geeft mama een fijn gevoel, je hoort erbij, ook al ben je er niet bij.
Mama heeft via een lotgenotensite een vriendin gevonden, die ook zoveel verdriet heeft om haar dochtertje Lente die hetzelfde is gestorven. Ik ben er van overtuigd, dat jullie nu samen zijn en samen spelen. Mama heeft veel steun aan haar. Ze heeft ook zo'n mooie site met foto's en verhalen. (http://barbara-remi-lente.blogspot.com/)
Anouk, ik mis je ieder uur van de dag!!
Dikke knuffel mama
Dit nummer draaide we op het afscheid van Anouk.
De tekst geeft heel goed weer zoals het had moeten zijn,
de geboorte van je kind!
En toch voelde het deels ook zo, zo volmaakt en klein!!
Als je in m'n ogen kijkt
lijkt de wereld stil te staan.
De wind houdt op met waaien
en bevroren is de maan.
Je bent stralend als de zon,
je bent volmaakt zo naakt en klein,
en de wereld lijkt voor eventjes perfect te zijn.
Ik wist niet dat ik na één blik
zoveel van je houden zou.
Maar ik weet nu al niet eens meer
hoe ik leefde zonder jou.
Voor zoveel wezenlijke dingen
leek ik blind tot dit moment,
en die zijn ineens zo zichtbaar
nu dat jij er bent.
Oh ik hoop dat ik je geven kan
wat jij me geeft,
zolang ik leef.
Ik zal onvoorwaardelijk waken aan jou zij.
En ik hoop dat je ooit voelen mag
wat ik nu voel,
wat ik bedoel,
wat in woorden niet te vangen is
voor mij.
Wanneer je in m'n armen ligt,
zo tevreden naar me lacht,
lijk ik alles te vergeten dat daarbuiten op mij wacht.
Alle strijd en alle tranen,
alle stille pijn verdwijnt.
En de wereld lijkt voor eventjes normaal te zijn..
We hebben een mooi kastje opgehangen in de slaapkamer met spulletjes die we gehad hebben voor Anouk. Een paar knuffeltjes, het geboortekaartje, een mooie ster. Haar voet en handafdrukje moeten er ook nog bij, maar die zijn nog niet af.
10 april 2007 18.16 uur. Anouk is net geboren, ze wordt warm op mijn buik gelegd. Het is net of ze nog leeft. Wat is ze mooi! Wat lijkt ze op haar zus Daphne! De eerste uren hebben we met z'n drieën doorgebracht. 
