Hé vallende engel,
ik wil dat je mijn hand pakt,
ik kom niet van je los.
Hé vallende engel,
een engel blijf je toch..
Ben vanochtend toch wel verdrietig wakker geworden. De zon schijnt net als toen.
Alle lieve kaartjes, smsjes, e-mailtjes en cadeautjes doen me heel veel goed, maar maken ook veel in me los. Anouk we zijn je niet vergeten....
Bijna 2 jaar geleden al, dat ons meisje werd geboren. Vrijdag 10 april om 18.16 beviel ik van ons mooie meisje. Toen al overleden in mijn buik. Wat is er veel gebeurd de afgelopen 2 jaar. Ik ben heel diep gegaan met m'n emoties. Voor de geboorte van Rick was ik bang weer zo diep te moeten gaan. Dat was gelukkig niet zo. Rick zorgt net als Daphne voor goede afleiding. Net nog even deze site gelezen van het begin. Gelukkig voel ik me niet meer zo verdrietig als toen. Natuurlijk is het gemis er nog steeds en grijpt het me af en toe nog naar de keel. Maar eigenlijk ben ik best trots op mezelf, op ons, dat het nu zo goed met ons gaat. We hebben een manier gevonden om verder te gaan. Sommige vragen of deze dagen moeilijk zijn, of de 10e moeilijk is. Natuurlijk ben je nu weer meer met haar bezig, maar het valt me mee, hoe zwaar het valt. Voor mij is het niet 1 dag dat ik bij haar stil sta, maar ik denk bijna iedere dag wel aan haar. Niet altijd op een verdrietige manier, maar het schiet vaak wel even door je hoofd. Als je een kindje ziet, die net zo oud zou zijn geweest. Of als je 2 zusjes zie. Of als ik een babytje zie. En nu de paasdagen, Koninginnedag, ik weet nog precies hoe ik me toen voelde en hoe het vorig jaar ging. Deze dagen blijven wel gelinkt met Anouk. Net als de roze bloesem aan de bomen op het graf. Ik heb zondag haar grafje weer mooi gemaakt. Mooie bloemetjes en een nieuw lantaarntje, het ziet er weer mooi uit zo met een zonnetje erbij.
http://nl.youtube.com/watch?v=TBn3iIAWW08
Zo mooi, zo mooi - Blof
Alle deuren stonden open
Je kwam er aan
En alles was er klaar voor
En maakte de gebaren die je maakt als iemand welkom is
Zo welkom dat het bijna pijn doet
De pijn van het er bijna zijn
Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Waar ter wereld we ook lopen,
Je blijft bestaan
We konden je niet kennen maar we weten wie je bent
En je blijft iemand die welkom was
Zo welkom dat het altijd pijn doet
De pijn van het er bijna zijn
Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Mooie grote ogen die de wereld zouden zien
Je hield ze stevig dicht
Misschien is het maar beter zo
Misschien
Je was zo mooi, zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Je was zo mooi
Alle deuren staan nog open
Jij komt er aan
13 september is je broertje geboren. Wat zijn we blij en verdrietig tegelijk. Jij had hier ook moeten zijn. Als ik Rick vast heb, dan komt de herinnering aan jou weer terug. Zo had het moeten zijn...
Wat lijken jullie veel op elkaar. Echt zusjes en broertje, zo mooi om te zien. Daphne is zo blij met haar broertje, maar laatst zegt ze verdrietig tegen me. "Mama, ik wil dat Anouk terug komt, ik wil een broertje en een zusje". Ook zij mist je en had graag met je gespeeld!
Deze week is m'n verlof ingegaan. Eigenlijk zou ik deze week nog werken, maar helaas doordat ik harde buiken had en pijn, moet ik nu rustig aan doen en ben ik iets eerder gestopt dan gepland.
Ik ben nu 34 weken en 1 dag zwanger. Ik hoop dat de kleine nog even blijft zitten en ik even kan gaan omschakelen naar alles wat komen gaat. Voorzover je daar op kan voorbereiden. Ik zie erg uit naar de komst van de kleine, maar zie ook op tegen de bevalling. Alle emoties die weer gaan komen. Maandag ben ik in het ziekenhuis geweest, omdat ik geregeld harde buiken had. De arts stelde toen voor om mij een nachtje ter observatie te houden. Ik begon meteen te huilen en zag het ook niet zitten om de nacht in het ziekenhuis door te brengen. Gelukkig begreep ze dat heel goed en hebben we afgesproken, dat ik meteen zou komen als het erger werd of ik het niet vertrouwde. De CTG scan van de kleine was helemaal goed en ik had geen ontsluiting, dus mocht ik gelukkig 's middags weer naar huis. 's Avonds nog wel wat harde buiken gehad, maar na een nacht goed geslapen te hebben, was dinsdag de pijn grotendeels weg en de harde buiken ook. Nu maar afwachten wat er komen gaat.
Ik wil iedereen bedanken voor alle lieve kaartjes, mailtjes, bloemen en telefoontjes. Het doet ons heel goed, dat er nog zoveel mensen om ons heen aan Anouk denken. Het grafje was ook zo mooi, met alle bloemetjes en cadeautjes. Echt heel lief!!!
Een droom ben je gebleven
we hadden je alles willen geven
je zoveel willen leren
laten zien, voelen en genieten
je alle liefde willen geven
en ons geluk met je willen delen
een droom ben je gebleven
en als een wondermooie droom
zul je met ons verder leven.
Lieve schat ik mis je zo!
